Sıkıştırılmış ruhla yaşamak nedir,bilir misin?
İçinden bir sürü ses yükselir ve sen hangi sesin sana ait olduğunu bilmezsin.Aslında bazen bilirsin ama ruhunun o sese ait olduğunu kabullenmek istemezsin.O yüzden sıkıştırılmıştır ruhun çevrende kuşatıldığın insanlarca.
Oysa sadece bir nefes varken ölümle aranda,sana ait olan gerçek sesin neden kopup gitmesine izin verirsin yüreğinden?
Neden sahip çıkmazsın hücrelerindeki gerçek sen’e?
Kim miyim,ne miyim ben?
Karanlık bütün koyuluğuyla geceye kustuğunda kimsesiz çaresizliğine ağlayan bir kadın. Özgürlük şarkısı mırıldayan bir martı.Çok uzaklardaki sevdiğine şiir yazan bir adam ve bazen bir kasırga iken,
bazen bir çocuğun gülüşündeki mutluluğum.
Sevginin mavisiyim kimi zaman;
kimi zaman ise gökyüzünün sonsuzluğuyum.
Bir gün ölümken,bir gün aşkım.
Hala anlamadın değil mi?
Yaşamım ben!
Seni sana götüren imgelerim!
Tüm önyargılarını,tüm zincirlerini kıracak hecelerim ben!
Gülbahar KURTOĞLU